Zonder moedertaal

Sofie tennist tegenwoordig. Drie lessen heeft ze al achter de rug. De tennisbaan is op zes hoog, op het dak van het winkelcentrum. Ruimte is schaars in Hong Kong, een sportveld op een dak is dan een slimme en vaak gekozen oplossing. Sofie heeft samen les met Derrick, een klasgenootje dat in de toren naast ons woont. De tennisleraar heet Mr. Lau. Derrick komt uit een typisch Hongkongnees middenklasse gezin. Vader en moeder maken beide lange dagen op het werk. Moeder gaat ’s ochtends vroeg naar kantoor (ze heeft nog net tijd om Derrick op de schoolbus te zetten) en komt ’s avonds laat thuis. Vader heeft een baan waarvoor hij vaak de helft van de week naar het mainland moet. Met zo’n drukke baan blijft er niet veel tijd over voor Derrick en zijn jongere broertje. Dus hebben ze een Filipijnse helper die niet alleen het huishouden, maar ook een deel van de opvoeding doet.

Derrick ontwikkelde zich langzaam, vooral het spreken ging niet goed. De helper sprak Engels met Derrick, en zijn ouders Cantonees. Derrick liep een achterstand op, en de arts adviseerde (vreemd genoeg) om op één taal te concentreren. Omdat de helper geen Cantonees spreekt, werd dit Engels. Toen Derrick naar school moest, kon hij niet op een lokale school terecht omdat zijn Cantonees onvoldoende was. Het werd daarom Kennedy school waar Engels de voertaal is. Derrick spreekt nu bijna accentloos Engels, maar het Cantonees is hij niet machtig. Hij kan het alleen een beetje verstaan. Blijft dat zo, dan kan Derrick straks, bizar genoeg, niet in ‘zijn’ moedertaal met andere Hongkongnezen praten. Zijn broertje vergaat het beter; hij spreekt Cantonees en zal straks naar een een school gaan waar de lessen in het Cantonees worden gegeven.