China XXV: De straat in beeld en geluid

Een wandeling door zomaar een straat, niet te ver uit centrum, is een van de meest fascinerende dingen die China te bieden heeft. Elke straat heeft zijn eigen verhaal. Een dikke week terug, want zo lang is het alweer geleden liepen we op een ochtend door de straten van Qufu, de geboorteplaats van Confucius.

Qufu heeft een splinternieuwe stadsmuur. De oude muur was waarschijnlijk tijdens de Culturele Revolutie afgebroken. Binnen die stadsmuur vind je, wederom ommuurd, de Confucius tempel en de mansion van zijn nazaten. Samen nemen ze aanzienlijk deel van de stadsruimte in beslag. Het filmpje toont een ander stukje stad binnen de stadsmuur. Het is een van de modernere delen van Qufu, een soort van winkelerf zelfs. Het doet bijna een beetje Nederlands aan. Op de begane grond zijn de winkels, daarboven bevinden zich de woonhuizen. Veel ouder dan tien, twintig jaar zijn de panden niet, maar het is inmiddels alweer vervallen. De ramen van de huizen op de eerste verdieping zijn stuk voor stuk dichtgetimmerd of –gemetseld en lijken rijp voor de sloop. Behalve de winkels zijn er velerlei kleine kraampjes op straat. Daar worden vooral snacks verkocht. Voetgangers en fietsers zijn nog duidelijk in de meerderheid, maar er zijn ook bromfietsers. Electrische bromfietsen zijn de nieuwste rage in Qufu. Auto’s zijn binnen de stadsmuren een stuk minder overheersend dan direct daarbuiten. Het verkeer is buiten de stadsmuren een stuk chaotischer (zie foto’s).

Het gaat niet alleen om wat er te zien is, het meest typerende van het Chinese straatbeeld is wat je hoort. In naam mag China dan nog steeds communistisch zijn, de straat bewijst het tegendeel. China is een kapitalistisch land, en dan van het rauwe en lawaaiierige soort. Elke winkel zet in de jacht op de klant een aantal luidsprekers op straat. Niet om de waar aan te prijzen, maar om de aandacht te trekken. Er schalt nietszeggende popmuziek uit de luidsprekers. Hoe groter het wattage, en dus hoe hoger het volume, des te groter de kans de buurman te overstemmen. Lukt dat niet dan worden een of twee jonge dames gebruikt om de potentiële koper naar binnen te lokken. De claxon in het filmpje is van een politieauto.

’s Avonds is het er niet minder rustig. Er is dan een markt waar, ik doe maar een greep, groente, ondergoed, tassen, kamen, zaklantaarns, beddegoed, deegwaren, en Mao-memorabilia wordt verkocht. Alles dus. De geparkeerde fietsen op het filmpje hebben plaats gemaakt voor een hele reeks restaurants onder blauw-rood-wit gestreept zeilen. Naast gegrild vlees, groenten, noodles, soepen, en vis wordt er allerlei ongedefineerde soorten zeedieren en enorme insekten geserveerd. Ook zagen we hond. Het eten staat uitgestald op een grote kar voor het restaurant. Je wijst het simpelweg aan en gaat dan zitten op een van de kleuterkrukjes aan een kleutertafeltje. We hebben het niet aangedurft.