Langs de catchwaters

Vorige week was Hong Kong Island niet te zien. De luchtvervuiling was te dik (zie Traplopen). Donderdag was het zicht beter, niet kraakhelder, maar aan de overkant van Victoria Harbour was Hong Kong Island met de Peak goed te onderscheiden. Dat is op de achtergrond. Het stadsdeel aan deze kant van het water is Kowloon, het dichtst bevolkte deel van Hong Kong en mogelijk van de wereld. Dat maakt de open plek links op de foto des te intrigerender. Daar stonden nog geen tien jaar geleden de aankomst- en vertrekhallen en hangaars van Kai Tak, het oude vliegveld van Hong Kong. Het is niet moeilijk voor te stellen dat landen en opstijgen tussen de wolkenkrabbers van Kowloon City adembenemend moet zijn geweest. Carianne en ik liepen donderdag weer een etappe van de Wilson trail. Het laatste stuk door de Kowloon Hills. We begonnen met het zicht op Kowloon, maar als snel doorkruisten we de heuvels richting Sha Tin, een van de nieuwe steden in de New Territories. Sha Tin is in nog geen dertig jaar uitgegroeid van een dorp met nog geen 30.000 inwoners tot een stad met meer dan 600.000 inwoners. Het grootste deel van het pad leidde langs zogenaamde catchwaters. De zware regenval in de zomermaanden veroorzaakt in een heuvelachtig gebied als Hong Kong nog al eens landverschuivingen. Door de steeds dichtere bebouwing van de dalen wordt het gevaar dat een landverschuiving met zich meebrengt steeds groter. En dan gaat het niet uitsluitend om materiële schade. Daarom wordt de natuurlijke waterloop in de heuvels sterk gereguleerd. Hellingen worden beschermd met netten, astroturf, en vaak ook asfalt. Bomen en struiken staan dan vast en kunnen niet door het water meegesleurd worden. En halverwege de hellingen wordt het water opgevangen in een soort van kanalen, die het afvoeren naar reservoirs. Het water uit de reservoirs komt uiteindelijk in de kraan terecht. Het pad liep grotendeels langs zo’n kanaal of catchwater. Eigenlijk een beetje te gedomesticeerd: in de heuvels, weg van alles en iedereen loopt een lang net aangelegd pad, dat ook nog eens overdreven goed onderhouden wordt (we kwamen o.a. een aantal straatvegers tegen). Niet echt enerverend. Hoewel, het bracht ons wel langs de Amah Rock, en aan het eind kwam ons een grote makaak met vetzucht tegemoet.