De was drogen
Eigenlijk moet ik me natuurlijk met mijn eigen zaken bemoeien. Hier in huis schrijft Carianne over de was, niet ik. Omdat haar boek (of is het een schrift?) er nog niet is, doe ik toch maar een paar regels.
De was dus. Of eigenlijk het drogen van de was. In een subtropisch klimaat als dat van Hong Kong valt dat lang niet altijd mee. Vooral niet in deze tijd van het jaar. Steeds vaker krijgt de warme monsoon wind uit het zuiden de overhand. En omdat het zeewater nog relatief koel is (een graad of twintig, schat ik), betekent dat een erg hoge luchtvochtigheid (95% is geen uitzondering). Het regent niet, en toch wordt alles nat en klam. De krant bijvoorbeeld, of het beddegoed. Ook de was droogt langzaam en slecht. De kleren gaan er naar ruiken. Dat merk je in een volle opeengepakte bus. Muf of klam, ik weet niet hoe je het noemt.
Wat te doen? Van oudsher hangt men de was in Hong Kong aan bamboestokken uit het raam.
Maar dat brengt nu geen uitkomst. Al het klamme komt van buiten. Bovendien nemen mensen steeds vaker aanstoot aan was die buiten hangt. Het hoort schijnbaar niet. En dus gebeurt het steeds minder vaak; hoewel in Western District (zie Hong Kong in zwart wit hieronder) staken vorige weekend op nogal wat plekken de bamboestokken uit het raam. Maar ja, de mensen wonen daar klein in na-oorlogse bouw, en hebben het waarschijnlijk niet breed. 
Bij mooi droog en heet weer, overigens, zoals dat heel nu en dan in de zomer is, wordt overal in Hong Kong het beddegoed buiten over hekken en balustrades gehangen. Schijnbaar om het eens goed op te frissen. Ook bij ons in de wijk.
Binnen drogen dus, met de ramen dicht. Doe je verder niets dan gaat dat langzaam en dus stinken.
Een wasdroger brengt uitkomst, als je geld en ruimte hebt tenminste. Wij gebruiken daarom een vochtslurper, of dehumidifier. De deuren van de logeerkamer, alias drooghok, dicht, en slurpen maar. In een nacht haalt het apparaat ongeveer een liter vocht uit de lucht, en in een dag is de was droog. De was stinkt nauwelijks. Wij ruiken het tenminste niet.
De was dus. Of eigenlijk het drogen van de was. In een subtropisch klimaat als dat van Hong Kong valt dat lang niet altijd mee. Vooral niet in deze tijd van het jaar. Steeds vaker krijgt de warme monsoon wind uit het zuiden de overhand. En omdat het zeewater nog relatief koel is (een graad of twintig, schat ik), betekent dat een erg hoge luchtvochtigheid (95% is geen uitzondering). Het regent niet, en toch wordt alles nat en klam. De krant bijvoorbeeld, of het beddegoed. Ook de was droogt langzaam en slecht. De kleren gaan er naar ruiken. Dat merk je in een volle opeengepakte bus. Muf of klam, ik weet niet hoe je het noemt.Wat te doen? Van oudsher hangt men de was in Hong Kong aan bamboestokken uit het raam.
Maar dat brengt nu geen uitkomst. Al het klamme komt van buiten. Bovendien nemen mensen steeds vaker aanstoot aan was die buiten hangt. Het hoort schijnbaar niet. En dus gebeurt het steeds minder vaak; hoewel in Western District (zie Hong Kong in zwart wit hieronder) staken vorige weekend op nogal wat plekken de bamboestokken uit het raam. Maar ja, de mensen wonen daar klein in na-oorlogse bouw, en hebben het waarschijnlijk niet breed. 
Bij mooi droog en heet weer, overigens, zoals dat heel nu en dan in de zomer is, wordt overal in Hong Kong het beddegoed buiten over hekken en balustrades gehangen. Schijnbaar om het eens goed op te frissen. Ook bij ons in de wijk.Binnen drogen dus, met de ramen dicht. Doe je verder niets dan gaat dat langzaam en dus stinken.
Een wasdroger brengt uitkomst, als je geld en ruimte hebt tenminste. Wij gebruiken daarom een vochtslurper, of dehumidifier. De deuren van de logeerkamer, alias drooghok, dicht, en slurpen maar. In een nacht haalt het apparaat ongeveer een liter vocht uit de lucht, en in een dag is de was droog. De was stinkt nauwelijks. Wij ruiken het tenminste niet.
posted by john at 15:54
0 Comments:
Post a Comment
<< Home