Tuesday, February 28, 2006

Be positive

De inwoners van Hong Kong zijn erg vriendelijk en correct. Ze sturen je de goede kant op als je hen de weg vraagt, stoppen voor rood licht, onthouden zich van het stiekem graffiti spuiten op muren, respecteren bloemperken en grasveldjes door er omheen te lopen, laten losse objecten op straat ongemoeid en sturen verloren portemonnees met volledige inhoud terug naar de eigenaars.

Deze correcte en prettige basishouding lijkt zijn invloed te hebben op de manier waarop kinderen op internationale scholen met elkaar omgaan. Kinderen moedigen elkaar aan, in plaats van elkaar met pesten te kwetsen. Ze vinden samen spelen belangrijk en heel gewoon. Op het schoolplein staan verschillende banken. Een van de banken draagt het bordje ‘friendship bench’. Kinderen die in de pauze niemand hebben om mee te spelen, kunnen daarop gaan zitten. Andere kinderen komen het eenzame kind dan ophalen om mee te doen. Volgens Sofie werkt het. Het land van herkomst is een veelbesproken thema onder de kinderen van groep 1, maar er wordt nooit een kwalificatie van goed of slecht aan gegeven. Chinese kinderen zijn even trots op hun moederland als de Indische, Japanse en Engelse kinderen. Ze respecteren elkaars culturele achtergronden. Op het schoolplein gaan kinderen in vergelijking met andere landen ook erg weinig met elkaar op de vuist.

Vorige week was Sofie special person. Een voorrecht dat alle kinderen van de klas één keer krijgen. Uitverkoring gebeurt op basis van loting. Tijdens mijn gebruikelijke maandagochtend op school maakte ik toevallig mee wat kinderen antwoordden op de vraag wat zij van Sofie vonden. De kinderen maakten stuk voor stuk uitsluitend positieve opmerkingen: ‘ze is aardig’, ‘ze is mooi’, ‘ze speelt met alle kinderen’, ‘ze houdt het klaslokaal netjes’, ‘ze kan goed luisteren’, ‘ze doet haar werk netjes’, ‘ze lacht altijd’,... Geen enkel kind riep tussendoor ‘ze stinkt’ of ‘meisjes zijn stom’, of andere nare opmerkingen. Iedereen deed echt mee.

Misschien zorgt de provocatie schuwende cultuur in Hong Kong voor de afwezigheid van agressie en negativiteit op school. Misschien ligt het aan de correctheidsdrill die schoolkinderen vanaf dag 1 ondergaan. Op de wekelijkse assembly mocht Sofie, als special person, met de uitverkorenen uit de andere klassen van haar jaar voor zo’n 150 jaargenootjes staan.
John en ik mochten erbij zijn en bij Sofie de special person button opspelden. Het was een verrassende gelegenheid om de dwang tot goed gedrag in werking te zien. Deputy principal Mrs Sarjana leidde de viering. Ze zorgde ervoor dat alle kinderen met geluiden van bewondering de posters bekeken, waar Sofie en de vier andere special persons zo hard aan gewerkt hadden. Tijdens de viering riep muzieklerares Cockerill één klas uit tot stilste klas van de assembly. Kinderen die de bijeenkomst stoorden met gepraat of geklier, werden onmiddellijk terecht gewezen en opgeroepen om meer respect te tonen voor de medescholieren. De klas die zich het voorbeeldigste had gedragen mocht met een heuse bokaal terug naar het klaslokaal. De kinderen begroetten de beloningen met oprecht gejuich. De verliezende klassen waren teleurgesteld. Mrs Sarjana beloonde een positieve houding en goed gedrag op een schooljuffenmanier. Ze wees stoorzenders duidelijk op de gevolgen van hun acties. John en ik zaten met kromme tenen te luisteren naar de gedragvormende manipulaties. Het resultaat is echter aangenaam; een school waar kinderen elkaar waarderen.

0 Comments:

Post a Comment

<< Home