Macau dus

Twee weken geleden is het al weer, onze trip naar Macau. Macau is met de hoovercraft een klein uur varen van Hong Kong. Macau is net als Hong Kong een voormalige kolonie, maar hoort sinds een jaar of tien weer bij China. Het heeft ook een soort status aparte; net als Hong Kong doen ze er aan ‘Een land, twee systemen’. Het hoort bij China, maar mag tot op zekere hoogte zijn eigen politiek voeren (zie Casino dollars naar universiteit, november 2005). Ooit was Macau heel even in het bezit van de Nederlanders, maar die hebben zich laten verjagen door de Portugezen. Een verwaarloosd grasveldje –Victory Garden- herinnert hier nog aan. Daarna waren het dus de Portugezen, en dat is overal merkbaar. Straatnamen, pleinen enzovoort hebben hun Portugese namen behouden. Er zijn talloze rooms-katholieke kerken en kloosters met de buitenmuren in zandgeel. En een aantal huizen en winkels is nog steeds groen of roze geverfd. Heel veel huizen hebben balkonnetjes met gietijzeren hekken; iets dat in Hong Kong al lang verdwenen is. Het pronkstuk van Macau is echter de voorpui van een voormalig Jezuïtenklooster die na een brand als enige overeind is blijven staan. Bekijk de foto's van Trip to Macau in de rechter side-bar maar.Macau is veel en veel kleiner dan Hong Kong. Het kent nog geen half miljoen inwoners, en op alle plekken met uitzicht zoals op de pui van het Jezuïtenklooster, het fort, of de heuvel bij de vuurtoren (de eerste in China) is het mainland zichtbaar (zie foto hieronder). Een paar honderd meter is het maar, bijna binnen handbereik. De sfeer in Macau is een vreemde mengeling van zuid-Europees en Chinees. Meteen bij aankomst valt op dat bijna iedereen en altijd, de mannen althans, rookt, net als in het mainland. In de taxi wilde ik de gordel aan doen, maar de chauffeur hield me daar van af; in Macau ‘hoeft’ dat niet. Overigens moet je op je hoede zijn met de taxi; geef je ze de kans dan rijden ze kris kras door de nauwe straatjes een paar kilometer extra. In Hong Kong is ons dat nog niet overkomen. Macau is ook zuid-Europees. Scooters en brommers zijn overal. Een rumoerige chaos. Op de stoep en op de straat geparkeerd (net als de auto’s, voor een Hong Kongnees een vreemd gezicht), en rijdend door rood. Er lopen nonnen.

Het eigenaardigst aan Macau is, dat je daar past merkt hoe Engels de Hongkongnezen zijn. Laat ik maar een paar clichès opsommen. Hongkongnezen zijn rustig, beleefd, een beetje afstandelijk misschien, en wachten netjes in de rij -tenminste als het van ze verwacht wordt. Hongkongnezen respecteren regels, en houden zich eraan. In Macau is dat anders, regels leef je alleen na als iemand er op let. Het is er vrolijke chaos. Een rood licht zegt niets, auto’s zijn overal. De mensen houden er van chorizo-worst.
De casino’s, die allemaal op lange een ingepolderde strook bij elkaar liggen, hebben we overgeslagen. Geen idee wat daar ’s nacht allemaal gebeurt. Het is het imperium van Stanley Ho (zie Casino dollar naar de universiteit) met hotels en andere kitscherige hoogbouw. We hebben het bij het ‘oude’ Macau gelaten. Daar is hoogbouw bijna afwezig. De lucht lijkt er dichter bij dan in Hong Kong. Daar ook zijn de kleine pleintjes met bomen en perken, die Macau tot een aangenaam uitstapje maken. En in Macau wordt 'echte’ koffie geschonken, met een kleine taart voor de liefhebbers...