China XV: Een dood varken
We hebben een varken doodgereden, nou ja, Shin dan, onze gids en chauffeur voor vier dagen. Het gebeurde op een tocht door Dechin county, het noordelijkste deel van Yunnan, tegen de grens met Tibet. Geasfalteerde wegen kennen ze in Dechin nog maar sinds een paar jaar, en zelfs nu zijn grote stukken weg onverhard of moeilijk berijdbaar doordat er regelmatig gesteente en rotsen van de berghellingen vallen.
De weg slingert in Dechin county op grote hoogte door de bergen en langs rivieren en ravijnen. Het is adembenemend spectaculair; bergpassen boven 4000m hoogte (zie ook foto China XIV: Yunnan) of langs een ravijn van meer dan 1500m diep. Helaas ontstegen Shin’s stuurmanskunsten die van de gemiddelde chinese chauffeur niet. In China heeft de grote meerderheid van automobilisten hoogstens een paar jaar rijervaring. Chinezen rijden een auto zoals Amsterdammers fietsen (inclusief het negeren van een rood stoplicht). Shin reed niet zozeer roekeloos, maar ongecontroleerd met weinig respect voor de andere weggebruikers.
In Dechin county zijn dat overigens niet zozeer automobilisten. Soms kwamen ons in een uur maar twee of drie auto's tegemoet rijden. De meeste boeren hebben (nog?) geen auto of andere vorm van gemotoriseerd vervoer. Vrijwel alles gaat te voet; met de hele familie naar de markt in een naburig dorp bijvoorbeeld, of het uitlaten van vee. De grootste groep weggebruikers in Dechin zijn daarom koeien en varkens. Een van die varkens reden we aan.
Shin reed ons door Dechin county in een soort van witte A-team bus. Het was een voormalige politiebus die voor geldtransporten werd gebruikt. De ramen waren van kogelvrij glas. De bestuurder van de bus zit hoog boven de weg, zo hoog dat het onmogelijk is te zien wat er zich vlak voor de auto afspeelt. Da’s gevaarlijk, zeker als je, zoals Shin, zo laat mogelijk remt. Een boer met zijn dochters joeg zijn varkens de schuur uit de straat op. Een van de varkens stak voor de bus de weg over, maar liep terug. Het krijsde en was dood.
De Yi, een van de minderheidsgroeperingen in Yunnan, zijn niet erg geliefd. Het verhaal gaat dat toen een chauffeur een haan dood reed, er een oploop ontstond. Geïntimideerd door zoveel dorpelingen betaalde de chauffeur maar liefst 350 Yuan (35 Euro) aan de boer. Daar bleef het niet bij. Op de terugweg door het dorp later dezelfde week, werd de chauffeur door de dorpelingen opnieuw aangehouden. De hen was van verdriet gestorven, en nu ging het ook met de kuikens niet goed. De chauffeur werd gedwongen 1000 Yuan te betalen.
Shin mocht daarom niet klagen. Na een klein half uur onderhandelen betaalde hij de boer ‘maar’ 300 Yuan. Shin leek een zachtaardige iemand, maar aangedaan door de dood van het varken was hij zeker niet. Wat hem deerde was het geld. Ook speet het hem dat hij het varken niet meegenomen had.
Wij waren blij dat het maar een varken was. Het had ook een kind kunnen zijn. Hoe dan ook, het meest eigenaardige (in onze ogen) is dat dit soort zaken onderling wordt afgehandeld. Een functionerend onfhankelijk rechtssysteem zoals Nederland of Hong Kong dat kennen, is er niet in China. De sterkste of handigste persoon trekt aan het langste eind. Dat geldt niet alleen voor dit soort kleine gebeurtenissen, maar ook bij onteigening van land of huizen.
Kunming, de hoofdstad van Yunnan, moderniseert zichzelf. Oude stadswijken worden afgebroken en maken plaats voor nieuwe kantoor-, winkel- en woontorens. De binnenstad hangt vol met leuzen als “Civilization renew, the city prospers”. Eerst wordt een oude wijk ommuurd, en dan begint de afbraak. Niet alle bewoners lijken mee te werken. Regelmatig zagen we tussen het puin huizen bewoond die nog maar half overeind stonden.
Het zijn de bewoners die verzet bieden en zolang mogelijk blijven wonen (kijk je goed [dubbelclick] dan zie je de was hangen). Het gaat hoogstwaarschijnlijk om mensen die voor een habbekrats door projectontwikkelaars of lokale overheid uitgekocht worden. Onvoldoende voor een nieuw onderkomen in een van de buitenwijken. In Hong Kong lezen we dit wekelijks in de krant. Een beroep op de rechter haalt bijna nooit iets uit. Bestuurders maken niet alleen de wetten, ze hebben ook een grote invloed bij de controle op de naleving van die wetten. De machtelozen staan met lege handen.
De weg slingert in Dechin county op grote hoogte door de bergen en langs rivieren en ravijnen. Het is adembenemend spectaculair; bergpassen boven 4000m hoogte (zie ook foto China XIV: Yunnan) of langs een ravijn van meer dan 1500m diep. Helaas ontstegen Shin’s stuurmanskunsten die van de gemiddelde chinese chauffeur niet. In China heeft de grote meerderheid van automobilisten hoogstens een paar jaar rijervaring. Chinezen rijden een auto zoals Amsterdammers fietsen (inclusief het negeren van een rood stoplicht). Shin reed niet zozeer roekeloos, maar ongecontroleerd met weinig respect voor de andere weggebruikers.In Dechin county zijn dat overigens niet zozeer automobilisten. Soms kwamen ons in een uur maar twee of drie auto's tegemoet rijden. De meeste boeren hebben (nog?) geen auto of andere vorm van gemotoriseerd vervoer. Vrijwel alles gaat te voet; met de hele familie naar de markt in een naburig dorp bijvoorbeeld, of het uitlaten van vee. De grootste groep weggebruikers in Dechin zijn daarom koeien en varkens. Een van die varkens reden we aan.
Shin reed ons door Dechin county in een soort van witte A-team bus. Het was een voormalige politiebus die voor geldtransporten werd gebruikt. De ramen waren van kogelvrij glas. De bestuurder van de bus zit hoog boven de weg, zo hoog dat het onmogelijk is te zien wat er zich vlak voor de auto afspeelt. Da’s gevaarlijk, zeker als je, zoals Shin, zo laat mogelijk remt. Een boer met zijn dochters joeg zijn varkens de schuur uit de straat op. Een van de varkens stak voor de bus de weg over, maar liep terug. Het krijsde en was dood.
De Yi, een van de minderheidsgroeperingen in Yunnan, zijn niet erg geliefd. Het verhaal gaat dat toen een chauffeur een haan dood reed, er een oploop ontstond. Geïntimideerd door zoveel dorpelingen betaalde de chauffeur maar liefst 350 Yuan (35 Euro) aan de boer. Daar bleef het niet bij. Op de terugweg door het dorp later dezelfde week, werd de chauffeur door de dorpelingen opnieuw aangehouden. De hen was van verdriet gestorven, en nu ging het ook met de kuikens niet goed. De chauffeur werd gedwongen 1000 Yuan te betalen.
Shin mocht daarom niet klagen. Na een klein half uur onderhandelen betaalde hij de boer ‘maar’ 300 Yuan. Shin leek een zachtaardige iemand, maar aangedaan door de dood van het varken was hij zeker niet. Wat hem deerde was het geld. Ook speet het hem dat hij het varken niet meegenomen had.Wij waren blij dat het maar een varken was. Het had ook een kind kunnen zijn. Hoe dan ook, het meest eigenaardige (in onze ogen) is dat dit soort zaken onderling wordt afgehandeld. Een functionerend onfhankelijk rechtssysteem zoals Nederland of Hong Kong dat kennen, is er niet in China. De sterkste of handigste persoon trekt aan het langste eind. Dat geldt niet alleen voor dit soort kleine gebeurtenissen, maar ook bij onteigening van land of huizen.
Kunming, de hoofdstad van Yunnan, moderniseert zichzelf. Oude stadswijken worden afgebroken en maken plaats voor nieuwe kantoor-, winkel- en woontorens. De binnenstad hangt vol met leuzen als “Civilization renew, the city prospers”. Eerst wordt een oude wijk ommuurd, en dan begint de afbraak. Niet alle bewoners lijken mee te werken. Regelmatig zagen we tussen het puin huizen bewoond die nog maar half overeind stonden.
Het zijn de bewoners die verzet bieden en zolang mogelijk blijven wonen (kijk je goed [dubbelclick] dan zie je de was hangen). Het gaat hoogstwaarschijnlijk om mensen die voor een habbekrats door projectontwikkelaars of lokale overheid uitgekocht worden. Onvoldoende voor een nieuw onderkomen in een van de buitenwijken. In Hong Kong lezen we dit wekelijks in de krant. Een beroep op de rechter haalt bijna nooit iets uit. Bestuurders maken niet alleen de wetten, ze hebben ook een grote invloed bij de controle op de naleving van die wetten. De machtelozen staan met lege handen.
posted by john at 11:24
0 Comments:
Post a Comment
<< Home