Volle maan

De Hong Kong Observatory had het Typhoon 1 signaal uitgegeven. Typhoon Vincente naderde Noord-Vietnam, dus binnen 800 kilometer van Hong Kong. De lampionnenoptocht op zaterdag werd afgelast. Op zondag waaide het bij vlagen hard, met zo nu en dan een flinke regenbui. Vervelender waren de wolken, die ontnamen vrijwel de hele avond het zicht op de maan. En om die maan was het te doen: Het Mid-autumn festival. De volle maan op de achtste maand van de Chinese kalender. Een echt familiefeest, waarbij je laat in de avond buiten picknickt, en naar de maan kijkt. Kinderen lopen met lampions van gekleurd papier verlicht met een kaarsje, of , ietsie moderner, een opblaasbare met een lampje en een muziekriedeltje. Tijdens de picknick eet je mooncakes, een stevige cake met lotuszaad of red beans, met in het binnenste het eigeel van een eendeëi. Het is best te eten, maar niet geweldig. Het vult wel, als een baksteen. De mooncakes komen in vele variëteiten, traditionele, of kleine cakes voor de slanke lijn, en kindercakes zoals die van Winnie de Pooh. Ze worden verkocht in tinnen trommels, en dan nog eens drie-dubbel verpakt in plastic.

Het weer was te onbestendig, dus voor ons geen picknick op een strand of bergtop. In plaats daarvan zijn we naar Tai Hang geweest. Een van de vele kleine dorpjes op Hong Kong Island die al lang door de grote stad zijn opgeslokt. Dik honderd jaar geleden was er in Tai Hang een enorme brand op het Mid-autumn festival. Om herhaling te voorkomen, begon het festival een jaar later met een drakendans (in China spuwen draken water, geen vuur!). En dat is een traditie geworden. Een 70 meter lange draak vol met kleine brandende offerstokjes kronkelt zich dan door de straatjes van Tai Hang. Een spectaculair gezicht, en geluid! Trommels, en tientallen schreeuwende, hijgende en zwetende mensen, die de draak door de nauwe straatjes laten dansen. (Op de foto zie je de kop van de draak.)
Daarna naar het Victoria Park. Daar was een van de vijf grootschalige, door de overheid georganiseerde feesten met optredens en extravagante lampions. Het was er enorm druk, want Victoria Park is een van de weinige plekken in de stad waar je de maan zou kunnen zien. En ze was, tussen de buien door, heel kort zichtbaar. We zijn snel de taxi ingedoken terug naar huis. Daar was het buiten een gezellige drukte, vooral rond en op de boulevard langs de zee. Kinderen en volwassenen liepen met lampions of waren omhangen met plastic fluoriscerende kleurstaven. Zo nu en dan gonsde het van “a jaj” en “o joohj’, of zoiets. De maan gluurde dan even door het wolkendek.