China VI: Nationale slaap

Toeristische hoogtepunten als de Chinese muur, de ommuurde stad Pingyao en het terracotta-leger zijn een bezoek aan China zeker waard. Indrukwekkender dan de wereldwonderen die we zagen, waren de kennismakingen met en verhalen over het dagelijks leven van Chinesen. Gids Lucas bracht ons een beetje op de hoogte en vertelde ons onder andere over het dagritme van zijn stadsgenoten in Datong. Datong is een arbeidersstad en bekend om zijn kolenmijnen. De werkdag van de meeste arbeiders begint om negen uur. Om half twaalf is het tijd om naar huis te gaan. Arbeiders, mannen en vrouwen, zelfs studenten doorkruisen op dat tijdstip de stad. Ze gaan naar huis op de fiets, brommer of met de bus. De werknemers die het zich kunnen veroorloven, nemen een taxi. Een duidelijk teken van welstand. Kort na twaalf uur zit vrijwel iedereen thuis aan tafel en doet zich tegoed aan een uitgebreide maaltijd. Na het eten volgt een middagdutje, de 'nationale slaap', zoals Lucas het noemde. Het is stil in de stad. Pas na twee uur komt er beweging op straat. Iedereen stapt weer op zijn fiets of in de bus en rijdt naar werk of school. Van half drie tot zes uur wordt er weer hard gewerkt. Dit middagdutje zijn we tijdens onze reis regelmatig tegengekomen. Ook Pingyao was tussen twaalf en twee uitgestorven. Winkeliers die hun winkeltje open hielden, lagen diep in slaap op een matras of een stretcher achter hun kassa. Sommigen dutten wat weg in een stoel. Gêne over slapen in het openbaar, zoals in Nederland, bestaat er niet.

Ik had het geluk dat een van onze koffers op springen stond. We moesten voor onze vliegreis naar huis een nieuwe koffer vinden. In Pingyao ging ik tijdens onze middagpauze op zoek. Ik stapte een soort warenhuis binnen en zag daar een fantastisch beeld van de nationale slaap. In de ruimte stonden her en der balies. De vitrines waren gevuld met horloges, haarspelden, electrische apparaten en tal van andere produkten. Het warenhuis was bijna donker. Waarschijnlijk is electriciteit in de zomer te schaars of te duur om uitbundig te gebruiken. De balies waren goed bemand. Andere klanten dan ikzelf waren er niet. Geen wonder dat de meeste verkoopsters lagen te slapen. De meeste slaapsters zaten op een kruk en rustten hun hoofd op de toonbank voor zich. Zij waren diep in slaap en merkten mij niet op als ik wat dingen kwam bekijken. Sommigen zaten ingezakt op hun krukje en leunden een beetje oncomfortabel met hun schouder tegen een stelling. Eén verkoopster weigerde concessies te doen aan comfort, zo leek het. Zij had een stellingplank vrijgemaakt en lag op een prominente plaats heerlijk horizontaal te slapen achter haar toonbank. Ik had mijn fototoestel mee moeten nemen.

Ik heb in het warenhuis overigens een koffer gekocht. Toen ik mijn keuze had gemaakt en de verkoopsters om een nieuwe versie van het toonexemplaar vroeg, moesten ze lachen. Ik kreeg een andere koffer van hetzelfde model. Helaas zag ook deze er gebruikt uit. Ik heb hem toch maar meegenomen. Later zag ik dat ik niet eens zo'n slechte aankoop had gedaan. Veel koffers die in winkels worden aangeboden zijn niet alleen vies, maar ook al deels versleten.