Bij gebrek aan een snackbar

‘Zin in een biertje?’ ‘Ja!’ ‘Loop jij of loop ik?’ ... Even later stap ik de 7-Eleven binnen. 7-Eleven is een klein supermarktje. Je vindt ze in elke buurt in Hong Kong. Om half tien ’s avonds is het de beste plek voor een koud biertje. Die uit de supermarkt moet namelijk eerst nog in de koelkast. Naast bier worden er breezer-achtige drankjes verkocht, maar ook kranten, roddelblaadjes, snoep, chips, speelgoed, broodbeleg, melk, je kunt er de Octupus kaart (voor de bus) opladen, en je kunt er terecht voor een warme snacks als visballetjes of worstebroodjes (geen Brabantse). Dat is wat je ruikt als je er binnenstapt. Niet echt aangenaam. ’s Avonds is het de plek voor tieners. Een snackbar kennen ze hier niet. De tieners hangen rond in –niet voor- de winkel met zo’n breezer-achtig iets in de hand (of gewoon cola). Ze neuzen wat in de roddelbladen, eten chips. Niet vervelend, niet agressief. Ze zijn er gewoon. Het is een van de weinige plekken in Hong Kong waar je mensen in het openbaar alcohol ziet drinken. Waarschijnlijk is er voor de tieners verder weinig in South Horizons op dit tijdstip; 7-Eleven lijkt de enige plek om pa en ma even te ontvluchten. Mijn glas Tsingtao is inmiddels bijna leeg, punt maar dus.