400 kuub katoen

Drie weken nog maar en het is Chinees Nieuwjaar. We krijgen het Jaar van de Hond. Carianne is er zo een. Chinees Nieuwjaar is op afstand het belangrijkste feest in Hong Kong. De voorbereidingen zijn inmiddels begonnen. Lange rijen wachtenden voor de banken, ver voor de openingstijd. De foto is van vanochtend bij ons in South Horizons. Waarom die rijen? Dat is omdat met Nieuwjaar kinderen, alleenstaanden en bedienden (portiers, schoonmakers, helpers, en noem maar op) laih-sih krijgen; een klein rood envelopje met een of meerdere bankbiljetten van 10, 20, 50 of 100 dollar. Zo wens je iemand geluk en welvaart toe. En dat kan niet met een verfrommeld bankbiljetje. De traditie wil dat het geld voor de laih-sih kakelvers is. Om aan de vraag naar kakelverse biljetten te voldoen drukken de banken, elke jaar kort voor Chinees Nieuwjaar, enorme hoeveelheden bankbiljetten. Dit jaar zijn dat er zo’n 300 miljoen! Vandaag waren de verse bankbiljetten voor het eerst verkrijgbaar. Daarom dus stonden al die mensen in de rij.

Wij stonden er niet tussen. Dat is niet omdat er elk jaar 400 kubieke meter katoen nodig is om de biljetten te drukken. Denk je de belasting voor het milleu is in! De directeur van de centrale bank (zeg maar, de Hongkongneze Nout Wellink) heeft daarom opgeroepen zo-goed-als-nieuwe briefjes te gebruiken. Ze zijn gewoon in de omloop, en niet van nieuw te onderscheiden. De oproep lijkt niets uit te halen: traditie gaat voor millieu. Het was dus niet om het millieu dat we niet in de rij stonden, hoewel het mooi meegenomen is. Nee, een zo-goed-als-nieuw biljet, zelfs al heeft het een kreukje, vinden wij prima. Daar gaan we niet voor in de rij. Elke avond kijken we gewoon in de portemonnee, of er nog 20 dollar biljetten voor de portiers en schoonmakers inzitten.